Onlangs ben ik tot de ontdekking gekomen dat mijn partner een narcist is. Voordat ik deze ontdekking deed, deed mijn partner mij heilig geloven dat ik gek was. Behalve dat: hij deed me geloven dat alles wat er fout ging en gaat in zijn leven, dat dat allemaal mijn sculd was. Waarom? Omdat ik gek was.
Het egocentrische gedrag van mijn partner viel me al snel op. Zijn zelfzuchtig en egoistische gedrag was buitensporig. Hij is een enorme egoist. Ik kan me niet heugen ooit iemand ontmoet te hebben die zo egoistisch is in zijn doen en laten. Gebrek aan karakter, dacht ik. Nooit heb ik gedacht aan narcisme, nooit.
Al vrij snel tijdens het begin van onze relatie viel het me op dat de gespreksonderwerpen over hem moesten gaan. Het gaat eigenlijk altijd over hem en als hetniet over hem gaat, weet hij het beter. Hij kan behoorlijk kleinerend zijn tegenover anderen, waaronder zijn geliefde familie en vrienden. Hij kon zo ver gaan met dat kleinerende gedrag dat ik me werkelijk schaamde voor hem. Nooit gedacht aan narcisme, nooit.
Het gebrak aan inlevingsvermogen en gevoleigheid van mijn partners kant, viel ook al heel snel op. Al jaren doen mijn gevoelens er niet toe. Al jaren mis ik de kracht om mijn eigen gevoelens, behoefte en wensen een eigen stem te geven binnen onze relatie. Wederom: ik heb geen moment aan het narcisme gedacht!
Een aantal maanden geleden moest ik iets opzoeken op internet, wat weet ik al niet meer. Wat ik op een gegeven moment tegenkwam, leek verdacht veel op de beschrijving die van toepassing was op het gedrag van mijn partner! Ik schrok! Ik huilde en lachte tegelijkertijd, door de opluchting? Langzaam begon het ot me door te dringen dat ik artikelen tegen was gekomen die gingen over: wat zijn de kenmerken van een narcist? Hoe herken je een narcist? Wat is de beschrijving van iemand met een narcistische persoonlijkheidsstoornis. Ik wist niet wat ik mee maakte! Was mijn partner een narcist? Betekende dat dan, da niet alles mijn schuld was en dat ik niet gek was?
Die ochtend heb ik mijn werk, voor het eerst in de geschiedenis, laten ligen en heb al deze artikelen over narcisme werkelijk verslonden! Die beschrijving over een narcist, artikel na artikel zat ik de beschrijving te lezen over mijn partner! Kippenvel! Tranen van intens verdriet en een lach van pure opluchting. Gevoelens en emoties overspoelde me die ochtend. Ik wist niet precies wat ik er van denken moest. Maar bij ieder artikel dat ik aan het lezen was, had ik het angstaanjagende gevoel dat mijn artner exact beschreven werd qua gedrag, gedragingen en karakter. Het was haast griezelig, zo goed waren de beschrijvingen! Moest ik lachen? Moest ik huilen?
Mijn ontdekking dat mijn partner een narcist is deed ik enkele maanden geleden. Nog steeds niet weet ik wat ik er mee aan moet. Emoties en gevoelens komen steeds vaker boven water drijven, dat zijn dezelfde emoties en gevoelens die ik jarenlang onderdrukt heb. Ik voel me steeds vaker boos, kwaad, hulpeloos en vernederd. Ik voel me gefrustreerd, al die jaren!!! Ik voel me steeds vaker verdrietig, erg alleen en ik vermoed dat ik ook depressief ben of in ieder gevaldepressieve trekjes vertoon. Ik kan ook behoorlijk gestrest reageren op mijn omgeving en daar baal ik nog het meeste van: mijn frustratie uiten op een onschuldige! Bah! Ik ben geen haar beter dan de narcist in mijn leven! Walg ik nou van mezelf?
Sinds de ontdekking dat mijn partner een narcist is, ben ik er ook achter gekomen dat ons zoonje van 4 hoog gevoelig is. Wat ik me geregeld afvraag is: heb ik nog voldoende energie om er echt te zijn voor mijn zoonje? Ben ik nog een volwaardige ouder voor hem, of ben ik inmiddels zo´n wrak geworden dat de kleine van ons eigenlijk geen goede en geestelijk gezonde ouders meer heeft?
Van nature ben ik vrij nuchter en praktisch. Maar de laatste weken heb ik het gevoel dat mijn intuitie en mijn gevoelens de boel overnemen. Na jaren gedacht en geleefd te hebben alsof alles "zwart-wit" was, weet ik niet zo goed wat ik met deze vernieuwde kleen in mijn leven aan moet. Ik weet dat het eind nog lang niet in zicht is, maar ergens voel ik grote en belangrijke veranderingen aankomen. Ik ben nog steeds behoorlijk onder de indruk van mijn ontdekking dat mijn partner een narcist is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten